Tiger Island

Ondanks de warmte hebben we toch weer redelijk geslapen. Om 03:15 kwam het eerste brommertje al weer langs en dacht de huishaan dat het tijd was om de nachtelijke rust te verstoren. Gelukkig bleef het bij een roep om aandacht. Enkele uren later bij het ochtendgloren werden alle hanen in de buurt wakker en was het tijd voor de buurman bootsman om zijn bootje met motor (zeg maar zo'n staafmixer die uitsteekt achter de boot) weer te starten. We hadden nog niet door dat het huis aan de rand van een riviertje op het eiland stond.

Opgestaan om zes uur hebben we ons gebadderd op het toilet met het water uit de ton. Het ontbijt werd gemaakt door de heet des huizen met zijn zonen; gebakken eieren met een soort pistoletjes, zoetige oploskoffie en jasmijnthee.

Na het ontbijt gaan we met de fiets op weg naar kleine bootjes voor een tochtje over de rivier en een nu iets grotere drijvende markt. Op de varende pakhuizen wonen de handelaren met hun gezin ook, en zoals te verwachten vormen die blanke Europeanen in de bootjes een bezienswaardigheid; veel zwaaien en hello roepen naar de kleine kinderen op de boten. Halverwege haken we aan bij de boot van de lokale kokosnotengigant en worden de kokosnoten voor ons klaargemaakt om van te drinken. Ondertussen worden onze vochtige of nog klamme kleren van de regenbui van de vorige dag weer droog.

Intussen was Esther achtergebleven in het huis bij opa. Opa bleek specialist te zijn in Chinese karakters die ook in Vietnam gebruikt worden. Voor dagelijks gebruik gebruiken ze het Latijnse schrift. Maar oa in de handel worden de Chinese karakters gebruikt. Opa vertelde over de chinese tekens op zijn huis en wat die betekenen. Oa voorspoed , geluk en veel geld betekenen de karakters. Het houten huis was dertig jaar oud. Opa deed op een gegeven moment ook lampjes aan op de veranda. Dat bleek nepvuurwerk met geluid te zijn. Lang na de oorlog mocht er geen echt vuurwerk in Vietnam afgestoken worden ivm de associatie met de oorlog vandaar dit nepvuurwerk. We hebben opa ook ons cadeautje gegeven een sleutelhanger met houten klompjes. Geen idee wat hij er van vond. Hij heeft het niet uitgepakt.

Als we weer op het eiland terug zijn stappen we weer op de fiets voor weer een enerverend tochtje over het eiland. Op Tiger Island wordt veel rijst en groente verbouwd en zijn ook een aantal kleine bedrijfjes die van bamboestokjes, zaagsel en bladeren wierookstokjes maken. Op de smalle weggetjes op het eiland liggen geregeld de net gefabriceerde wierookstokjes en ook rijst te drogen. Alle brommertjes en fietsers rijden hier keurig omheen alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je je producten op straat laat drogen.

We zijn met een groep van 24 en dat is meer dan gemiddeld. Dit betekent dat niet alle fietsen even geschikt zijn voor hun functie. Van onze reisbegeleider Dies horen er dat het woord onderhoud waarschijnlijk niet voorkomt in het Vietnamese woordenboek. Pas als iets kapot is wordt het gerepareerd.

Of dit hier ook het geval is weten we niet, maar halverwege de terugtocht naar de pont zijn er twee fietsen doe het begeven. Na een fietsenruil, waarbij de lokale gids en de nationale gids zich maar moesten behelpen met een defecte fiets, proberen we de pont te bereiken. Het laatste stukje fiets ik met de nationale gids/begeleider achterop. Op het kleine formaat fiets in de volle zon verzoen ik met de gedachte dat ik vandaag mijn portie sportieve inspanning weer heb gehad. Ze lijken klein die Vietnamezen maar tezamen met een
rugzak die net zo groot is als henzelf is het toch een hele vracht op de bagagedrager.

Tiger Island dankt zijn naam aan een legende van een echtpaar dat heel lang gelede op het eiland woonde. Zij hadden geen kinderen en op een dag kwam er een kleine kat aandrijven over de rivier. Het verhaal wil dag zij de kat als hun kind hebben opgenomen en hebben grootgebracht; de kleine kat bleek een witte tijger. Toen de tijger groter werd vonden de dorpelingen dat hij gevaarlijk was en dat hij dood moest. Omdat hij als een kind voor het echtpaar was verstopten ze hem in de jungle. In de nacht kwam de tijger dan terug bij zijn ouders. Toen de ouders dood waren bleef de tijger bij hun graf zitten. Waar hij overleed. Toen kregen ze dorpelingen spijt omdat hij toch niet gevaarlijk bleek en gaven ze hem een eigen graf. Bij het graf van de tijger op het eiland staat een kleine tempel ter nagedachtenis. Naar het leven van die tijger is het eiland vernoemd.