Ha Noi of Hanoi

Ha Noi

De woorden in Vietnam bestaan veelal uit één lettergreep zoals wij eerder schreven. Vreemd genoeg zien we door het land heen verschillende schrijfwijzen van dezelfde woorden. Zo komen  we voor het woord Café de volgende tegen: Ca Fe en Ca Phe. Ook plaatsnamen kennen allerlei varianten. Zo zien we Hanoi ook geschreven als Ha Noi. En de plaats waar we met de trein heen gingen Lao Cai ook als Lao Kay of Lao Kai. 
Wellicht ligt hier de oorzaak van het feit dat we volgens onze blog nu ook in SaPa  in de Filipijnen zijn geweest. In ieder geval krijgen we het niet (meer) voor elkaar dit te wijzigen in Sa Pa, Vietnam. 

Weer terug in Hanoi werden we om even na 6 uur 's ochtends weer afgezet bij het hotel. Aldaar waren voor bijna de gehele groep kamers beschikbaar. Hoewel we hadden geslapen in de trein, hebben we toch nog maar even een uiltje geknapt alvorens we de stad in gingen. 

Weer opgestaan hebben we eerst een restaurantje gezicht voor de brunch. Inmiddels regende het ook hier weer pijpenstelen; ja dames en heren ook hier rookt men pijp, zij het dat het een draagbare versie van de waterpijp. Daar kunnen ze in Arabische landen nog wat van leren met hun grote glazen tafelmodellen van de waterpijp. 

Na de lunch was het toch weer droog en hebben wij gewandeld door de oude of Chinese wijk en hebben een kijkje genomen bij het grote meer in het centrum van de stad; het Hoan Kiem Meer. In de straten van Vietnam loopt de bedrading voor stroom en telefoon allemaal bovengronds. Dit betekent dat er een grote kluwen aan draden langs palen wordt geleid. Waar draden zijn moeten die uiteraard ook geschakeld worden in kasten. Dit alles ziet er soms wat primitief uit en gezien de grote hoeveelheid regen begrijpen wij niet helemaal hoe de Vietnamese KPN alle verbindingen tot stand weet te brengen. We hebben een foto gemaakt van zo'n schakelkast met bijbehorende kluwen. 

De oude wijk van Ha Noi kent nog een aantal oude koopmanshuizen. Deze hebben zoals de meeste huizen in Vietnam een smalle voorgevel met daarachter de ruimten voor handel, wonen, koken en slapen. Sommige huizen zijn wel 60 meter diep.  De gevels zijn zo smal omdat belasting wordt gegeven over de breedte van het huis. Op straat krioelt het weer van de brommertjes en verkopers van souvenirs, fruit en etenswaren. De vrouwen met het fruit lopen allemaal met rieten manden  aan bamboestokken over hun schouder of manden voorop en achterop de fiets. 

Bijna bij het meer aangekomen gaat het weer regenen en zetten wij de plu weer op. Van het hotel hadden we drie grote exemplaren in bruikleen. In het meer ligt een eilandje met een oude houten rode brug ernaar toe. De legende van het meer en het eiland houdt verband met een vorst, een gouden zwaard en een reuzenschildpad. Een exemplaar van deze laatste wordt in opgezette vorm  tentoongesteld op het eiland. 

Aan het einde van de wandeling komen we door de straat waar de lokale vestigingen van Bata, Scapino Footlocker en Manfield zijn gevestigd; ofwel een aaneenschakeling van schoenwinkels. Hier geeft Mark te kennen dat hij nog wel wat op zijn boodschappenlijstje heeft; inderdaad nieuwe schoenen van een bekend sportmerk, maar dan in de betaalbare variant. We hebben de indruk dat we dit straatje later nog terugzien. 

Na een verhitte wandeling gaan we terug naar het hotel om even af te koelen in de airco van onze kamers.