Eerste loempiaatje

Het is bijna 12 's nachts (Europese tijd) en we vliegen boven Laos en Cambodja als ik deze blog nu voor de tweede keer begin te schrijven. Hoezo de tweede keer hoor ik jullie lezers denken. Nou dat zit zo.

Boven India en de Zee van Bengalen was ik aan de eerste editie van deze blog begonnen, maar ja, nog niet gewend aan de werking van de App, heb ik wat onhandig de verkeerde knopjes aangeraakt. Weg was de blog! Aaarrrrgggg!

Nu terug naar vrijdagmiddag. Na drie en een half uur in de trein waren we een beetje gaar. En alle vier dachten we: wat moet dat morgen worden als we 11 uur in een vliegtuig moeten verblijven. Inmiddels weet ik dat drie kwartier typen later en een illusie en een blog armer, ik gewoon weer opnieuw kan beginnen. We doen ook echt alles om de tijd te doden ;-).

Na aankomst in Frankfurt in het hotel Savoy op steenworp afstand van het station, zijn we eerst ingechecked en zijn vervolgens op pad gegaan voor een wandelingetje naar de stad. De wandeling voerde ons langs de langzaam stromende rivier de Main, waar een enkel vrachtschip voorbij trok.

Ter hoogte van de Altstadt zijn we linksaf geslagen en kwamen uit op een plein met jawel, eetgelegenheden waar het naar wik dachten goed eten zou zijn. Mark had zijn zinnen gezet op een typisch Duits gerecht: de Wiener Schnitzel. Blikt dat Mark slechts driekwart jaar Duits op school heeft gehad en de lerares daarbij geen aandacht had voor de geografische herkomst van Wiener. Twee Wiener Schnitzels en twee Schweineschnitzel mit Ham und Kase (in het buurland Cordon Bleu genoemd) verder, hebben we heerlijk gegeten en moeten we helaas onder begeleiding van de nodige miezer en regen terug naar het hotel. Bij het hotel aangekomen brengen we nog een vluchtig bezoek aan het zwembad op de bovenste verdieping van het hotel. Met mooi weer heb je daar een prachtig uitzicht over de stad waaronder het in aanbouw zijnde nieuwe gebouw van de Europese Bank. Zwemmen komt er niet van want even later vallen we als een blok in slaap in onze knusse mandjes.

Waren we vrijdagochtend al vroeg wakker (zie een eerdere editie van deze blog), nu worden Esther en ondergetekende 5 minuten voor het tijdstip dat we met Mark en Maarten in de lobby hebben afgesproken, wakker. Dan maar eerst ontbijten en daarna uitgebreid schrobben en scheren :-).

Het ontbijtbuffet ist Grossartig. Mark spot al snel de kipnuggets en .... jawel .... de Vietnamese loempiaatjes. De andere leden van het reisgezelschap die de 30 al gepasseerd zijn, zijn unaniem van mening dat dit weer een bezoekje aan de McDonalds scheelt. We weten allemaal dat Mark als jonge kerel van 15 een bezoekje aan Mac of Burgerking niet snel afslaat. Mark geniet van zijn eerste loempiaatje van deze vakantie en na het ontbijt is het op naar het vliegveld. En wie weet naar nog veel meer loempiaatjes!

Met het schrijven van dit verslag zijn we weer 40 minuten dichter bij onze bestemming Ho Chi Minh City (voorheen Saigon genaamd) en inmiddels komt de zon al weer op. Vliegend naar het zuidoosten zijn we met een snelheid van 1000 km per uur dwars door de nacht gevlogen. Het is de bedoeling dat we circa 06:30 landen in Vietnam. Dan hebben we dus eigenlijk een nachtje overgeslagen. Met nog 32 minuten voor de boeg komen de dames van Vietnam Airlines de menu's en de headsetjes ophalen. We maken aanstalten om te gaan landen. Greetz, Arjan