Brad Pitt was net weg

Hadden we al vermeld dat Mark met het ontbijt in het vliegtuig de laatste omelet scoorde bij zo' n schattig stewardesje? De rest van ons kreeg als ontbijt rijstsoep met garnalenballen. Dat was geen succes, zeg maar.
Op de luchthaven waren we snel door de douane en ontmoeten we de rest van de groep en de begeleidster Dies Heerkens.
Aangekomen in het hotel kregen we eerst eeb korte briefing en een welkomstdrankje. Daarna zijn we de stad ngegaan. Op naar de markt. Daar waren we met de bus al langsgekomen en dat leek Mark wel wat. aangekomen daar werden we bij elk stalletje aangeklampt: what you looking for? Daarbij werden we uitgebreid gewezen op het nepassortiment aan merk T- shirts, spijkerbroeken, handtassen, horloges, schoenen etc. Verder waren er ook eetstalletjes en een soort Blokker- stalletjes. Ze waren van mening dat we van alles nodig hadden blijkbaar. Maar ja om nou nog drie weken met het Blokkerassortiment rond te moeten sjouwen. Dus we hebben ns kranig verweerd en niets gekocht. Daarna weer naar buiten. Daar was het intussen toch wel zo'n grrad of 35. We zijnn
Verder gelopen naar de Notre Dame. Cadeautje van de Fransen tijdens hun 100- jarige overheersing. Daar hebben we iets gegeten. Omdat we de nacht overgeslagen hadden en al om vijf uur ontbeten hadden met een paar lepeltjes rijstsoep en het 35 graden was, sloeg de vermoeidheid toe. Dus teruggrlopen nar het hotel en een paar uur geslapen.
Om 7 uur hadden we met de groep afgesproken bij restaurant Temple Club. ( google op Temple Club Saigon Vietnam voor foto's). We zaten op het dakterras en dat was geen overbodige luxe met deze temperatuur. Dit is het restaurant waar volgens de reisbegeleidster Brad Pitt meerdere malen gesignaleerd was. Maar ja, hij was er nu net niet. Het rastauant had een soort metalen platen in de tafel waar je een soort van gourmet mee deed met dunne vleeslapjes, vis en Kingprawns van 12 cm grrot. Die bleken nog te leven toen ze op de plaat gngen, maar waren wel erg lekker. Gelukkig hadden we al snel de huispoes naast ons zitten ( een soort Aziatische versie van Toos). Deze was niet te beroerd om alle overgebleven stukken vis en garnAlen inclusief staartstuk naar binnen te werken. Kortom, ierdereen tevreden.
Daarna lopend terug naar het hotel. Maar Mark zou Mark niet zijn als hij onderweg niet toch nog wat stalletjes zag waar we nog even langs konden. Dus nog even een ommetje gemaakt om de markt heen. Daarna had ie bedacht dat we nog wel even door het backpackgebied konden lopen. Dus zo gezegd zo gedaan.
Morgenochtend 06.15 ontbijt om naar de cu chi tunnels te gaan ( uit de oorlog).