Diepe tunnels en hoge priesters

Deze ochtend na het ontbijt was het vertrek om 07:00 uur richting het Noordwesten voor een bezoek aan de tunnels van Cu Chi. Tijdens de rit om buiten de stad te komen was goed te zien dat Ho Chi Minh een grote stad is met 10 miljoen inwoners en 6 miljoen scooters en brommers. Ongelooflijk wat een enorme mensenmassa die zich tijdens de spits op brommertjes door de stad verplaatsen. Zover je kunt kijken door de straten zie je een kluwe aan scooterende vietnamezen, waarbij de meesten hun mond bedekken met mondkapjes en zo mogelijk nog meer met mutsjes en - voor ons idee enorm warm zittende - vestjes of truitjes.

Onderweg naar Cu Chi stoppen we even bij een van de vele plantages van rubberbomen. Bijzonder om te zien: rijen bomen met ingesneden bast waaruit een wit stroperig goedje sijpelt in een daartoe aan de boom bevestigd bakje. Verder op de dag zullen we nog meer rijen van jonge en oude rubberbomen tegenkomen.

Bij Cu Chi krijgen we een rondleiding langs en - voor zij die het aandurven - door de tunnels die de Viet Cong gebruikte in de Vietnam oorlog in de eind jaren zestig en begin jaren zeventig. Het tunnelstelsel kende een lengte van 250 tot 300 kilometer. Met de aanleg werd al gestart in de jaren van de Franse kolonisten in Vietnam in de 19e eeuw.

Het volledige leven van de Viet Cong speelde zich volledig ondergronds af in de strijd tegen de Amerikanen. Vechten, slapen, koken, eten en wapens maken, alles gebeurde ondergronds. De jonge garde van de groep, waaronder Mark, gingen onder de grond en moesten in het volledige donker naar de eerst volgende uitgang kruipen. Daar het toch wel even duurde eer het drietal weer opdook, maakte tante Esther zich toch wel behoorlijke zorgen. Had zij een schop in handen gehad, dan had ze persoonlijk kleine Mark uitgegraven.

Daarna hebben we een Cau Dai tempel bezocht tegen de grens van Cambodja. Een prachtig gekleurde tempel met een religie die een mix is van het katholicisme, het Chinese confucianisme en het hindoeïsme . We mochten op blote voeten een mis bijwonen. Een soort gehum op Chinese muziek. Er waren priesters in rood, geel en blauw, monnikken in wit en negen niveaus van verlichting om te bereiken. Dus verschillende monniken en priesters zaten op verschillende hoogten.
Buiten na afloop zaten er apen en baby-apen op straat, waarna Mark besloot zijn banaan aan een aap te geven. Deze aap zat al een kokosnoot weg te werken maar legde deze graag opzij om even de banaan naar binnen te werken. Binnen een minuut lag de schil op straat en ging de aap weer vrolijk verder met de kokosnoot.

Daarna bezochten we een restaurant om te lunchen waarbij we verschillende gerechten kregen. Mark riep zelfs uit dat het teveel was.

Tot slot bezochten we het dorp Trang Bang bekend geworden door Kim Phuc, het meisje dat wereldnieuws werd door de foto genomen op 8 juni 1972 na een napalm aanval waarbij zij zware brandwonden opliep. Haar familie runt daar een restaurantje waar we een documentaire gezien hebben over haar.