Over varkenstasjes, marihuana en lieftallige dames

Over varkenstasjes , marihuana , lieftallige dames in very short shorts, containers vol handel voor de export en .........

We moeten jullie nog even over wat andere belangrijke zaken bijpraten. Toen we de eerste keer in Saigon in de backpackwijk liepen, kwamen we een leuk zaakje met tasjes tegen. Maarten en Arjan bleven buiten staan en Mark en Esther gingen naar binnen. Mark weet precies wat vrouwen leuk vinden. Hij kiest feilloos de leukste tasjes, sieraden en kleding uit. We zagen in die winkel leuke tasjes met varkens erop gemaakt van voerzakken. Wij zochten een leuke uit met een blauw en rood varken voor de prijs van 80.000 dong.

Buiten aangekomen stonden Maarten en Arjan lichtelijk verbijsterd naar de nieuwe aanwinst te kijken. Je zag ze denken : een tas met varkens?!?! Intussen hadden Maarten en Arjan op straat de lokale handel aanschouwt. Arjan zei tegen Maarten dat hij dacht dat er marihuana gedeald werd, wat Maarten ( die in een betere wijk woont ) stellig ontkende. Dat had arjan verkeerd gezien. Daarna draaide de dealer zich om en bood hun marihuana te koop aan. Hilariteit alom.

Aangekomen in het hotel begon de triomftocht van het varkenstasje. In de lobby meteen de eerste oh's en ah's van dames uit de groep die deze trend meteen begrepen.

Na in de Mekong geweest te zijn keerden we gisteren terug Naar Saigon. Al in de bus kreeg ik zes (!) bestellingen voor een varkenstasje. Dus toen maar uitgelegd waar ze te koop waren. Mark zag hier overigens
meteen handel in en vatte het plan op om een container vol tasjes te verschepen. Het eerste plan hiertoe ontstond overigens al toen hij ontdekte hoe goedkoop de sigaretten hier zijn (20.000 dong = 80 cent). Dus daarvan wilde hij ook een container verschepen totdat wij hem erop wezen dat we zijn moeder dan moesten vertellen dat ze Mark dan op de luchthaven bij de douane kon vrijkopen tegen borg. Een ander artikel wat hij wilde verschepen was Chinese groene wonderolie uit de plaatselijke apotheek. Schijnt goed te zijn tegen alles. Kosten per flesje 10.000 dong.
Dus wij opnieuw op naar de backpackwijk. Allereerst nog even 8 miljoen gepind. En daarna nog een varken en een vis gekocht.

Op de terugweg om 21.55 nog even langs de Franse bakker. Uit de bakker gekomen vertelde Maarten dat hij net op straat was aangesproken door een Vietnamese dame in blauw topje en zeer kort rood broekje. Deze dame was blijkbaar werkzaam in de dienstensector. Ze stelde maarten voor samen naar het hotel te gaan. Waarop wij grappend riepen: maar je hebt Mark toch al? Vervolgens bleek Arjan hetzelfde aanbod te hebben gehad. Op de terugweg hebben we Mark vooruit gestuurd, maar hij kreeg geen aanbod. Vermoedelijk houdt ze in de gaten wie wel en niet geld pint :-).

Bijna bij het hotel was het weer tijd voor de dagelijkse gang langs een supermarkt, kraam, stalletje of welk ander verkooppunt dan ook waar
men voor enkele duizendjes water verkoopt. Maarten had een grotere bestelling en Esther en Mark gingen even mee naar binnen. Mark zal gedacht hebben 'je weet maar nooit welk interessant handeltje je tegen kunt komen in de gemiddelde Vietnamese supermarkt.

Arjan die buiten stond verbaasde zich ondertussen over een jonge man met lang haar die met een microfoon langs de straatkant naar stoppende brommertjes toe liep en vervolgens iets in de microfoon sprak. Het duurde even voordat het kwartje viel bij Arjan, maar hier was sprake van een soort van Mc Scooter. Jonge dametjes liepen af en aan met drankjes en hapjes van het winkeltje naar de wachtende klanten aan de straatkant.

Terwijl de man met de microfoon over de stoep heen en weer liep en af en toe ijdel door zijn lange haar streek, dacht hij zelf ook iets van zijn gading te zien. Na weer een langzame hand door zijn haar gaf hij Arjan een langzame maar overduidelijke knipoog. Toch goed te weten dat je nog een beetje goed ligt in de markt :-)