Hue, de Keizerlijke Stad

Hue

Vandaag (inmiddels gisteren als ik dit schrijf) hebben we een gehele dag in Hue. We hadden weer een excursie kunnen doen met de groep maar dan was het weer vroeg op en vroeg weg. We kiezen voor een dagje later opstaan, rustig ontbijt en dan op eigen gelegenheid de stad verkennen.

Na het ontbijt gaan we te voet met een kaartje en beschrijving van een lokale wandeling op weg naar de Citadel en het paleis van de keizer. We merken al snel dat het bloedheet is. Het tempo gaat wat omlaag en in elke straat zoeken we de schaduw om te lopen.

We steken de Parfum-rivier over en komen langs musea met oude kunst en oude militaire voertuigen voor de deur. Deze laten we links liggen en gaan verder naar de Verboden Stad. Vietnam werd vanaf 1802 tot 1945 geregeerd door keizers.
De stad is zwaar beschadigd geweest tijdens de oorlog en een groot deel is verwoest. Een aantal gebouwen zijn inmiddels weer in oude staat hersteld en er wordt nog steeds gewerkt aan het herstel.

Aan de maquette kunnen we zien hoe groot de stad was. Esther kan naar aanleiding van haar reis naar China een mooi vergelijk maken met de Verboden Stad in Beijing. De oorspronkelijke opzet is identiek van inrichting van de stad.

Op een grasveld naast het hoofdgebouw stonden twee olifanten, allebei op hun eigen stukje schaduw. De grootste olifant had een groot zadel op zijn rug. Waarschijnlijk zou je kunnen ervaren hoe het zou zijn om als vorst op zo'n vervoermiddel te zitten.
Toen we dichterbij de fanten kwamen zagen we een heel heel heel klein bordje met de tekst 'Dan Ger', oftewel oppassen voor deze grote grijze geitenbreier; maar dan op z'n Vietnamees gespeld.

Mark ontdekte uiteraard de Keizerlijke ijsjes in een zijgang; gezien de hitte kreeg hij er een flesje water bij. Om verkleed als Keizer in een geel gewaad te worden gefotografeerd zag Mark niet als uitdaging. Esther, Maarten en Arjan lieten deze opportunity ook aan zich voorbij gaan.

Via de achterdeur verlieten wij de stad en liepen er omheen terug naar de normale bewoonde wereld. Bij een restaurantje aangekomen hebben we eerst zitten bijkomen van de zinderende hitte. Na de maaltijd en wat drinken - Arjan deed zich tegoed aan een grote pul lokaal bier - gingen wij op weg naar het restaurantje waar we de avond tevoren hadden gegeten; Mark had daar een mooie foto gespot voor boven zijn bed.
De uitbater van het restaurant Mandarin Café Mr Cu blijkt ook een begenadigd fotograaf en verkoopt ook foto's. Inderdaad het moet gezegd, de foto's zijn prachtig.

Na deze tussenstop spoeden wij ons naar het hotel voor een verfrissende duik in het zwembad en een paar uurtjes rust in een koele hotelkamer.