Sapa bij de Ha Mong
Blijf op de hoogte en volg Esther
29 Juli 2012 | Vietnam, Sa Pá
Sapa
Het vorige verslag eindigde kort na aankomst in Sapa. Na het ontbijt hebben we een wandelingetje gemaakt over het dorpsplein en de markt. Het plein zit vol meisjes en dames van de lokale bevolkingsgroepen de Ha Mong (of Black Mong) en de Red Mong. Zij proberen de door hen zelf geborduurde kleding, kleden, tafellopers, mutsjes, etc te verkopen. Wat opvalt is dat deze bevolking zeer goed Engels spreken en dat zelfs de jonge meisjes alles doen om een gesprek met je aan te gaan. Ze willen allemaal weten waar we vandaan komen, hoe oude we zijn, of we kinderen hebben, wie onze man of vrouw is en ga zo maar door. En als ze eenmaal contact hebben gemaakt proberen ze hun spulletjes aan je te verkopen. Dit gaat soms zelfs zo ver dat ze je volgen door het dorp om je later te herinneren aan je belofte dat je misschien straks of na het eten in bent voor een handeltje.
Als we over de markt lopen blijkt dat het laatste droge moment van de middag en wordt duidelijk dat de wandeling van de middag geen doorgang vindt; het water komt met bakken uit de hemel en meteen is duidelijk waarom het land zo enorm groen is met alle varianten groen die je je maar kunt voorstellen. Het alternatieve middagprogramma is een dutje op de hotelkamer.
Aan het eind van de middag is het toch nog droog geworden en gaan we met een stukje met busjes het dal in op weg naar een familie waar we het diner zullen genieten. Na een rit met de busjes moeten we het laatste stuk lopen tot het huis van Ha Mong familie. Deze wandeling gaat over een bruggetje en paadjes langs de vele rijstterrassen. Het is een prachtig landschap.
Vanaf het punt waar we uit de busjes zijn gestapt worden we begeleid door een grote schare Ha Mong die opnieuw met ons gesprekjes aangaan, ons ondersteunen op gladde stukken van het pad. Aangekomen bij het huis van de familie krijgen we een warm onthaal en is het voor de grote schare dames van de Ha Mong tijd om hun prullaria aan ons te slijten. Met name de vrouwen uit onze groep geven kennelijk overduidelijke koopsignalen; meerdere snuisterijen wisselen tegen betaling van de nodige Dong van eigenaar.
De maaltijd die de familie heeft bereid bestaat uit gefrituurde aardappelblokjes, rijst, pak soi, paddestoelen, kip, tofu en wordt even later begeleid met zelf gestookte rijstwijn; of zoals ze hier zeggen happy water.
Als het donker is geworden en de maaltijd ons goed heeft gesmaakt, gaan we voorzichtig op weg naar de busjes voor een hobbelende rit over de soms door het vele water vergeven en door watervalletjes overspoelde wegen terug naar Sapa.
Het vorige verslag eindigde kort na aankomst in Sapa. Na het ontbijt hebben we een wandelingetje gemaakt over het dorpsplein en de markt. Het plein zit vol meisjes en dames van de lokale bevolkingsgroepen de Ha Mong (of Black Mong) en de Red Mong. Zij proberen de door hen zelf geborduurde kleding, kleden, tafellopers, mutsjes, etc te verkopen. Wat opvalt is dat deze bevolking zeer goed Engels spreken en dat zelfs de jonge meisjes alles doen om een gesprek met je aan te gaan. Ze willen allemaal weten waar we vandaan komen, hoe oude we zijn, of we kinderen hebben, wie onze man of vrouw is en ga zo maar door. En als ze eenmaal contact hebben gemaakt proberen ze hun spulletjes aan je te verkopen. Dit gaat soms zelfs zo ver dat ze je volgen door het dorp om je later te herinneren aan je belofte dat je misschien straks of na het eten in bent voor een handeltje.
Als we over de markt lopen blijkt dat het laatste droge moment van de middag en wordt duidelijk dat de wandeling van de middag geen doorgang vindt; het water komt met bakken uit de hemel en meteen is duidelijk waarom het land zo enorm groen is met alle varianten groen die je je maar kunt voorstellen. Het alternatieve middagprogramma is een dutje op de hotelkamer.
Aan het eind van de middag is het toch nog droog geworden en gaan we met een stukje met busjes het dal in op weg naar een familie waar we het diner zullen genieten. Na een rit met de busjes moeten we het laatste stuk lopen tot het huis van Ha Mong familie. Deze wandeling gaat over een bruggetje en paadjes langs de vele rijstterrassen. Het is een prachtig landschap.
Vanaf het punt waar we uit de busjes zijn gestapt worden we begeleid door een grote schare Ha Mong die opnieuw met ons gesprekjes aangaan, ons ondersteunen op gladde stukken van het pad. Aangekomen bij het huis van de familie krijgen we een warm onthaal en is het voor de grote schare dames van de Ha Mong tijd om hun prullaria aan ons te slijten. Met name de vrouwen uit onze groep geven kennelijk overduidelijke koopsignalen; meerdere snuisterijen wisselen tegen betaling van de nodige Dong van eigenaar.
De maaltijd die de familie heeft bereid bestaat uit gefrituurde aardappelblokjes, rijst, pak soi, paddestoelen, kip, tofu en wordt even later begeleid met zelf gestookte rijstwijn; of zoals ze hier zeggen happy water.
Als het donker is geworden en de maaltijd ons goed heeft gesmaakt, gaan we voorzichtig op weg naar de busjes voor een hobbelende rit over de soms door het vele water vergeven en door watervalletjes overspoelde wegen terug naar Sapa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
