bekentenissen uit een treincoupé

Om half zeven vanavond was het verzamelen om met de bus van Sa Pa naar Lao Cai te gaan om op de nachttrein te stappen. We hadden nog snel in eenVietnamese 'berghut' iets lekkers gegeten.
Om half zeven vertrokken we bergafwaarts voor 35 km. Een lang en bochtig circuit. In Lao Cai aangekomen werden we even bij een café op het stationsplein geparkeerd. Daar vertelde Mark in geuren en kleuren over zijn Zweedse massage. Hoe de Vietnamese dame op de tafel klom en de handdoek steeds verder maar beneden schoof evenals zijn onderbroek. Gelukkig stopte ze op tijd. Hij beleefde nog benauwde momenten toen ze al zijn vingers en tenen 'uit de kom trok' en hij daarna dacht dat ze op zijn rug zou gaan staan. En hoe Esther en Mark allebei dachten dat Maarten in het derde hokje in elkaar geslagen werd door de masseuse. Hilariteit alom.
In de coupe aangekomen waren we al gauw thuis. Mark had uit voorzorg chips ingeslagen in Sa Pa en Maarten had bier ingeslagen dat hij gekoeld over had weten te brengen. Het vermoeden is dat hij dit in zijn insuline tasje gekoeld had gehouden. Je moet per slot van rekening prioriteiten stellen.
Het gesprek in de coupe ging al snel de goede kant op toen Maarten, Mark en Arjan uitweiden over de voor- en nadelen van Björn Borgslips: verkeerde pasvorm (Maarten), het juiste model met pijpjes waarvan Arjan dertig stuks in wit heeft liggen en twee in zwart en de diverse opties en modellen om je IPhone in de band te klemmen als je je handen vrij moet hebben (Mark).
Arjan vertelde over de wandeling van die middag en het armbandje dat hij van zijn lokale H'mong bergstam-vriendinnetje had gekregen.
Mark ging daarna met Jeroen de karaokecoupe zoeken in de trein. Eerst 8 wagons naar achteren en vervolgens 6 wagons naar voren waarbij ze plotseling bij de machinist binnen stonden. Toen toch maar snel omgedraaid. Geen karaokecoupe aangekoppeld. Zwaar teleurgesteld zijn ze toen maar in het gangpad aan de afterparty begonnen, waarvoor ze wel eerst de bus met Pringles Cheddar Cheese kwamen ophalen.
Om half 12 lag iedereen in zijn mandje.
Opstaan!!!! Half 6 en we blijken al stil te staan op Hanoi Centraal station. Dus iedereen van slapen in vijf minuten met alle bepakking de trein uit. Blijkbaar had het wagonmannetje zich ook verslapen en ons niet op tijd wakker gemaakt. Op naar het hotel.